|
يكي از صنايع دستي تزیینی- کاربُردی ايران "مُعرّق شيشه" نام دارد. از قرن دوازدهم ميلادي، مسيحيان جهت تزئين كليساها با الهام از داستانهاي انجيل مقدس، نقوشي را روي شيشه و پنجره هاي كليسا ابداع نمودند كه هر قطعه، با توجه به رنگ آن از شيشه جام رنگين بريده شده و توسط ميله هايي از آلياژ سرب، به هم متصل مي نمودند و جهت يك پارچه نمودن محّل اتصال، ميله هاي سُربي را لحيــم كاري مي نمودند. در بعضي ابنيه با اهميت كمتر، نقوش مُلهِم از داستانهاي مذهبي را توسط رنگ هاي شفّاف نقاشي نموده كه به« ويتراي » معروف است.
از دوران صفويان به بعد نيز در ايران، براي تزئين كاخ ها و بناهاي مهّم نوعي معــــــــــرق شيشه به كار مي بردند كه نقوش آن كاملاً هندسي بوده و به جاي ميله هاي فلزي، از چهارچوب(از جنس چوب) استفاده مي نمودند، كه اين قسمت كار قواره بُري يا پارچه بُري ناميده مي شود. امروزه از اين هنر براي تزئين بناهاي شيك و سنتي، استفاده مي نمايند. روش حفاظت از آن جلوگيري از ضربه و سقوط از ارتفاع مي باشد.
From the twelfth century AD, the Christian churches decorated with Bible stories inspired motifs, were developed on the glass windows of the church.
One of decorative handicrafts - Application of "mosaic glass" is called.and were connected to a junction of cloth, bars of lead solder, respectively. Some less important buildings, designs inspired by the colors of clear religious stories have painted the "stained glass" is known.
Since the Iranian Safavid era, a mosaic glass for decoration of palaces and important buildings tended to have quite geometric motifs and metal bars instead of frames (made of wood) was used, this section the shape is called Berry Berry or cloth. Today, the art of elegant buildings decorated and traditional use. Method of protecting it from bumps and falls from height can be prevented.
|
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
